Διπολική διαταραχή ή οριακή προσωπικότητα;

Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές έρευνες και πολλές συζητήσεις γύρω από το αν η διπολική και η οριακή διαταραχή ανήκουν σε διαφορετικά σημεία της ίδιας γραμμής. Η πραγματικότητα είναι πως οι 2 διαταραχές έχουν πολλά κοινά σημεία και χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Παρ'όλα αυτά, υπάρχουν και σημαντικές διαφορές ανάμεσά τους.

Αφ'ενός, ας κοιτάξουμε εν συντομία τα κοινά συμπτώματα που εμφανίζουν οι άνθρωποι που εμφανίζουν τις διαταραχές αυτές. Και στις 2 περιπτώσεις υπάρχουν έντονες μεταπτώσεις διάθεσης οι οποίες συνεπώς δημιουργούν μία συγκεχυμένη αίσθηση εαυτού. Επίσης, και στις 2 διαταραχές υπάρχει έντονη παρορμητικότητα σε τομείς όπως οι ουσίες, η οδήγηση, το σεξ και το άσκοπο ξόδεμα χρημάτων. Ο αυτοτραυματισμός και ο αυτοκτονικός ιδεασμός επίσης είναι κοινά στοιχεία των διαταραχών. Ακόμα όμως και αυτές οι, εκ πρώτης όψεως, κοινές συμπεριφορές, εμπεριέχουν βασικές διαφορές.

Οι μεταπτώσεις διάθεσης στο άτομο που υποφέρει από διπολική διαταραχή πρέπει να είναι συγκεκριμένης διάρκειας για να γίνει διάγνωση (τουλάχιστον μία εβδομάδα μανίας/υπομανίας, τουλάχιστον 2 εβδομάδες κατάθλιψης). Αντιθέτως, στην οριακή διαταραχή, αυτοί οι χρονικοί περιορισμοί δεν υπάρχουν καθότι δεν είναι τόσο ευδιάκριτοι - ο οριακός άνθρωπος μπορεί να περάσει λίγες ώρες σε κατάσταση υπομανίας, μετά να περιέλθει σε μία έντονη θλίψη και μέσα στη ίδια μέρα να επιστρέψει σε επίπεδα μανίας. Συνήθως, στην περίπτωση του οριακού ανθρώπου η διάθεση είναι άμεσα συνδεδεμένη με το συναίσθημα που βιώνουν εκείνη τη στιγμή και το οποίο είναι σχεδόν πάντα συνδεδεμένο με το φόβο εγκατάλειψης, δηλαδή μία νέα σχέση μπορεί να τους δημιουργήσει έντονη χαρά, ενώ μία απόρριψη να τους δημιουργήσει έντονη δυσθυμία που νιώθουν πως δε μπορούν να την αντέξουν. Αντίθετα, τα άτομα που υποφέρουν από διπολική διαταραχή, βιώνουν μανία και κατάθλιψη ανεξάρτητα από το τί συμβαίνει γύρω τους, το οποίο είναι και ένα μέρος της μεγάλης δυσκολίας όσων έχουν τη διαταραχή.

Ο αυτοκτονικός ιδεασμός, ο οποίος είναι αρκετά συχνός και στις 2 διαταραχές, έχει διαφορετικό αποτέλεσμα στην κάθε μία. Δηλαδή, οι οριακοί κάνουν συχνές απόπειρες αυτοκτονίας αλλά αυτές δεν είναι τόσο συχνά επιτυχείς όσο σε διπολικά άτομα. Συνήθως η απόπειρα αυτοκτονίας για τον οριακό είναι μία κραυγή για βοήθεια. Ο διπολικός, αντιθέτως, θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας (σχεδόν όλες τις φορές αυτό θα γίνει κατά την περίοδο της κατάθλιψης, χωρίς όμως να σημαίνει αυτό πως δεν υπάρχουν σχετικές σκέψεις και σε άλλες περιόδους) πιο συνειδητά, με μεγαλύτερο προγραμματισμό και θα καταβάλει κάθε πιθανή προσπάθεια ώστε η προσπάθειά του να πετύχει. Σε αντίθεση με τους οριακούς, οι οποίοι συνήθως καταφεύγουν σε υπερβολική δόση χαπιών, οι διπολικοί συνήθως καταφεύγουν σε πιο δραστικές και 'σίγουρες' απόπειρες, όπως σύγκρουση με τρένα ή άλμα από εξαιρετικά ψηλά κτίρια.

Σε πιο πρακτικό, θεραπευτικό επίπεδο, οι διαφορές είναι πως η διπολική διαταραχή συχνά συνοδεύεται από ψυχωσικά επεισόδια και παρανοειδή ιδεασμό, κάτι που στους οριακούς σπάνια υπάρχει. Συνέπεια αυτού, η διπολική διαταραχή αντιμετωπίζεται με ένα συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής (συνήθως λίθιο) και ψυχοθεραπείας, ενώ στην πλεοψηφία των οριακών περιπτώσεων, η μόνη αντιμετώπιση είναι η ψυχοθεραπεία, η οποία μάλιστα συχνά δε φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα ή απαιτεί πολλά χρόνια μέχρι να υπάρξει κάποια ουσιαστική αλλαγή.