Στα'λεγα εγώ!

Φαίνεται να είναι η πρόταση από τους χειρότερους εφιάλτες όλων μας. Γιατί όμως; Τι καμπανάκια χτυπάνε βαθιά στο υποσυνείδητό μας όταν ακούμε κάποιον να μας λέει με περηφάνια πως γνώριζε ποιά θα ήταν η έκβαση μίας απόφασης μας; Και φυσικά, τί είναι αυτό που προσφέρει αυτή η φράση και όσα αυτή υπονοεί σε αυτόν που την εκτοξεύει;

Ας ξεκινήσουμε με το αυτονόητο: όταν κάποιος μας λέει ότι μας είχε προειδοποιήσει για κάτι ή (ακόμα χειρότερα) ότι γνώριζε πως θα καταλήξει αλλά δε μας το είπε για να μην τσακωθούμε/να μη μας κακοκαρδίσει/γιατί δεν είναι ευθύνη του, αυτό που εμείς ακούμε είναι "Είσαι χαζός/ανεύθυνος/απρόσεκτος ενώ εγώ ξέρω καλύτερα. Εκτός αυτού, δε με ενδιαφέρει αρκετά η πορεία της ζωής σου ώστε να κάνω μία αντιπρόταση στη σκέψη σου-είτε τη δεχτείς, είτε όχι". Όπως γνωρίζουμε όμως, συχνά αυτό που ακούμε δεν αντανακλά την πραγματικότητα ή, ακόμα και αν το κάνει, αντανακλά μόνο ένα μέρος της. Οι πιθανοί λόγοι που μπορεί να ακούσουμε τα παραπάνω; Έχουμε χαμηλή αυτοπεποίθηση και δεν εμπιστεύομαστε ούτε εμείς οι ίδιοι τις αποφάσεις μας. Ξέρουμε, κατά βάθος, πως η κίνησή μας ήταν λάθος. Προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε και νιώθουμε πως η προσπάθεια μας δεν εκτιμήθηκε. Υποβόσκει μία μόνιμη αντιπαράθεση μεταξύ μας και αυτού που μας το λέει και η άμεση αντίδρασή μας είναι "Καλά και τότε γιατι δεν είπες κάτι; Το παίζεις έξυπνος τώρα αλλά τότε;". 'Απειροι και οι λόγοι που μπορεί κάποιος να ξεστομίσει το "Στα'λεγα εγώ" - ίσως όντως να θέλει να τονίσει πως γνωρίζει καλύτερα και καλά θα κάνουμε να τον ακούμε από εδώ και πέρα (οι μαμάδες συνήθως είναι ένοχες εδω...), ίσως θέλει να μας βοηθήσει με αυτό τον (ελαφρώς σαδιστικό) τρόπο να μάθουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των πράξεων μας, ίσως να τον ωθεί ένας υποβόσκων ναρκισσισμός, ίσως να διαθέτει μία προσωπικότητα που προτιμά να αποφεύγει τις αντιπαραθέσεις (σαν αυτή που φαντάστηκε ότι θα ακολουθούσε αν προσπαθούσε να σας αλλάξει γνώμη).

Το γεγονός παραμένει ότι είναι σχεδόν αδύνατον κάποιος να γνωρίζει ποιά ακριβώς θα είναι η κατάληξη μίας κατάστασης. Σίγουρα οι γονείς μπορούν να πουν "Εμ, τα'ξερα εγώ, ήταν δυνατόν να κρατήσει γάμος με τον σκουλαρίκια;" και σίγουρα ο σύζυγος μπορεί να πει "Ήμουν σίγουρος ότι δε θα σου έφτανε το μηνιάτικο σου, αφού δεν ξέρεις να διαχειρίζεσαι τα οικονομικά!". Ίσως να είναι και έτσι. Ίσως όμως και όχι. Σίγουρα πάντως δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε σε κάτι από το παρελθόν, κάτι που θα μπορούσαμε να έχουμε αποτρέψει (ή και όχι) αλλά εν πάσει περιπτώσει δεν το πρασπαθήσαμε καν. Και αν φτάσουμε να πουμε πως δεν το κάναμε για να μην τσακωθούμε ή γιατί δεν είναι ευθύνη μας, τότε καλό θα ήταν να μη σχολιάσουμε ούτε το αποτέλεσμα - αν δεν έχεις το χρόνο ή την ενέργεια να αποτρέψεις μία ενδεχόμενη καταστροφή, είναι ανούσιο να κάθεσαι μετά να σχολιάζεις πως ήξερες ότι θα συμβεί.

Αυτές ήταν οι σκέψεις της ημέρας. Καλό υπόλοιπο Κυριακής.